คำโปรย
| กรรวี เด็กสาวเร่ร่อนวัยกำดัด ตกหลุมรักชายหนุ่มผู้สมบูรณ์พร้อมอย่าง อรรฆย์พสุ ตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ …ถึงจะฟังดูฉาบฉวย แต่ถ้าเต็มไปด้วยเหตุและผลที่จะรัก นั่นไม่อาจเรียกได้ว่าเป็นการตกหลุมรัก
“ความรู้สึกที่หนูมีต่อพี่ หนูก็แค่อยากอยู่ อยากฝังอยู่ ในเลือด ในเนื้อของพี่” ประโยคสารภาพรักจากเธอ ทำให้อรรฆย์พสุ แทบครางระโหย เมื่อเรือนร่างอ้อนแอ้นเปียกปอนน้ำฝนจนแทบเปลือย กำลังยืนกรานความรู้สึกกับเขาตรงหน้า อย่างไม่มีทีท่าว่าจะเจียมเนื้อเจียมใจ พีโอนีดอกงามแรกแย้ม ผลิบานอย่างบริบูรณ์ท่ามกลางมหาสมุทรแห่งความสุขสม มวลเกสรพร่างพราวน้ำหวาน ถูกราญรอนด้วยไฟสวาทดวงมหึมา แผดเลือด เผาเนื้อ เหลือแค่จุล สลาย มลาย กลายเป็นเถ้า หากแต่ผืนผิวเนื้อตัวยังมัวเมา เมื่อเขาร่ำพรมสิเน่หา พาให้ลุ่มหลงงมงายไม่รู้สิ้น … |
รีวิว
ยังไม่มีบทวิจารณ์